Clouseau - Bergen En Ravijnen lyrics

Er zijn zo van die dagen dat een zwerver in me leeft

Ik moet naar buiten breken, ver weg van al wat mij omgeeft

Dan kan ik niets verdragen, loop nerveus en overstuur

In mijn bloed klopt verlangen naar onstuimig avontuur

Het kan opeens gebeuren, en het valt zo plots op mij

Geen mens houdt mij nog tegen, zelfs mijn liefste, zelfs niet jij

Ik kan het niet verklaren, 't is een gloed die smeult en brandt

Ja, los wil ik me scheuren, los van elk gezond verstand

Het zijn bergen en ravijnen

Of een zaal van duizend man

Of de hitte van woestijnen

Die ik graag bedwingen zal

Dan scheur ik door de nachten, door de hitte die me slaat

Een dorre witte vlakte die me naar de eindstreep jaagt

Dan luwt opeens de storm en een rust die mij herschept

Onpeilbaar is de vreugde als je iets veroverd hebt

Het zijn bergen en ravijnen

Of een zaal van duizend man

Of de hitte van woestijnen

Die ik graag bedwingen zal

't Is een beest dat wild tekeer gaat

Dat mijn angsten overstemt

Het gevaar dat me uitdaagt

Koen, ik wil dat jij me temt

Dan wenkt opnieuw de haven van het huis waar ik verblijf

Dan proef ik weer de liefde van haar zoete warme lijf

Vind ik opnieuw de kalmte van het leven dat zich schrijft

Totdat de onrust wakker wordt en mij weer naar buiten drijft

Naar de bergen en ravijnen

Of een zaal van duizend man

Of de hitte van woestijnen

Die ik graag bedwingen zal

't Is een beest dat wild tekeer gaat

Dat mijn angsten overstemt

Het gevaar dat me uitdaagt

Koen, ik wil dat jij me temt

Nanana..